Lunes nanaman wika ng aking kaibigan
Ng sya ay aking maanigan
Sa dulo ng pasilyo ng eskwelahan
Kaya habang patungo kami sa aming silid aralan

Meron syang katanungan
Na nais nyang mabigyan ng kasagutan
Ano raw ang magandang kaganapan Sa buhay ni Dave Ryan?
Agad akong bumaton ng walang pagaalinlangan

Kung talagang ikaw ay interesado
Halina’t makinig sa aking kwento
Kung paano pinuspos ni Kristo
Ang bawat araw ko

Unang araw isang pambihirang pangyayari ang di ko akalain
Niyakap ako ng mga taong malalapit sa akin,Nilibre ng pagkain,at higit sa lahat rinegaluhan ng gusto kong bilhin
Nawala ang mga sakit na aking pasanin
Na dulot ng mga aralin at naniniwalang akin itong kakayanin

Kaya naman ginawa ko ang mga gawaing pantahan
Habang nakikinig sa musikang nais kong pakingan
Kaya ako mas lalong ginahan at hindi nakaramdam ng kapaguran
Na obligasyon ko bilang kabataan

Ikalawang araw naman ay nagkayayaan kaming magkakaibigan
Sa larangan ng isports pampalakasan
Walang iba kung hindi ang basketball na aming kinahiligan
Nung kami ay musmos pa lamang

Pagod at sakit ng katawan
Yan ang aming pinagdaanan
Sa kamay ng aming mga kalaban
Ngunit masaya sapagkat may pagkakaisa at sama sama
Kaya hindi kami naging talunan

Pero ang talagang bumuo ng araw ito ang aral na aking natutunan
Mapakakampi man o kalaban
Ang pagrerespeto at paggalang sa kanilang kakayahan
Ang magdadala sa magandang samahan

Ikatlong araw naman isang malungkot na balita ang aking nabalitaan
Mula sa aking malapit na kaibigan
Sila raw ay nasunugan
Kaya wala akong pagaalinlangan upang sya ay tulungan

Unang una pinayuhan syang magtiwala sa panginoon
Di man ngayon,bukas,o sa isang taon
Naniniwala ako na sya ay makakabangon
Sa sakit na iniwan ngayon

Sapagkat naniniwala ako may plano ang poon
At nasiyahan naman ako sa kanyang naging baton
“Maniniwala at magtitiwala ako kay Jesus panghahawakan at hindi susukuan”
Bagkus mapagtatagumpayan

At isa raw ako sa kanyang naging inspirasyon
Na wag sumuko sa problema o hamon
Tumindig kahit nanginig
Pinanghihinaaan ang kalooban ngunit kailangan nya itong labanan
Sapagkat may naniniwala sa kanyang kakayahan

Ipinagdasal ko na lang ang kanyang kalagayan
Na Sana sila ay maambunan at maaksyonan
Ng mga taong niluklok natin sa pamahalaan
Nawa’y ang problema na kanyang dinadala ay matuldukan

Pagsapit ng kinabukasan ang ika apat na araw naman
Ito ang araw na napagdesisyunan
Na pumunta at bisitahin ang aming kaibigan nasunugan
Kasiyahan yan aking nadarama
sapagkat kami nanaman ay nagkasama sama

Di Lang Bilang kaibigan bagkus bilang pamilya
Na nagmamahalan at nagdadamayan
Sa oras ng kagipitan
Kaya nung nagkita kita sa lugar na napagusapan

Kita ang saya sa aming mga Mata
Sapagkat kahit busy ang bawat isa
Nagkaroon oras upang makapunta
Sa kaibigan namin na nasalanta

Nagambagan,may nagdala ng damit o kausotan at ang iba naman ay dala ang panlinis ng katawan
Na pangunahing pangangailangan ng aming kaibigan
Kaya nung aming syang madatnan
Malapit sa lugar kung saan natupok ang kanilang tahanan

Hindi maitatago ang kanyang saya sa aming pagpunta
At hindi makapaniwala sa aming mga dala
Sarap sa pakiramdam na makatulong sa kapwa
Lalo na sa mga taong nangailangan gaya nya

Dumako naman na tayo sa ikalimang araw ito ang araw na pagpapahinga at pagpapasalamat sa araw na pinuspos nya
Ako ay nagsimba kasama ang pamilya
Simbolo ng paglilingkod sa kanya
Taimtim na nakinig at nanalangin
Na patatagin nya pa ang aking panalangin

Pagkatapos magsimba napagdesisyunan Na kumain sa malapit na kainan
Habang patungo kami may nakita kaming mga kabataan
At naawa sa kanilang kalagayan
At baka hindi pa sila naguumagahan o nagtatanghalian

Kaya isinama na rin namin sila sa aming munting salo salo
Na bilang pasasalamat sa mga blessing na aming natatamo
Sa buong linggo
Nawa’y puspusin pa ni Kristo ang bawat mga araw ko.

Lunes nanaman wika ng aking kaibigan
Ng sya ay aking maanigan
Sa dulo ng pasilyo ng eskwelahan
Kaya habang patungo kami sa aming silid aralan

Meron syang katanungan
Na nais nyang mabigyan ng kasagutan
Ano raw ang magandang kaganapan Sa buhay ni Dave Ryan?
Agad akong bumaton ng walang pagaalinlangan

Kung talagang ikaw ay interesado
Halina’t makinig sa aking kwento
Kung paano pinuspos ni Kristo
Ang bawat araw ko

Unang araw isang pambihirang pangyayari ang di ko akalain
Niyakap ako ng mga taong malalapit sa akin,Nilibre ng pagkain,at higit sa lahat rinegaluhan ng gusto kong bilhin
Nawala ang mga sakit na aking pasanin
Na dulot ng mga aralin at naniniwalang akin itong kakayanin

Kaya naman ginawa ko ang mga gawaing pantahan
Habang nakikinig sa musikang nais kong pakingan
Kaya ako mas lalong ginahan at hindi nakaramdam ng kapaguran
Na obligasyon ko bilang kabataan

Ikalawang araw naman ay nagkayayaan kaming magkakaibigan
Sa larangan ng isports pampalakasan
Walang iba kung hindi ang basketball na aming kinahiligan
Nung kami ay musmos pa lamang

Pagod at sakit ng katawan
Yan ang aming pinagdaanan
Sa kamay ng aming mga kalaban
Ngunit masaya sapagkat may pagkakaisa at sama sama
Kaya hindi kami naging talunan

Pero ang talagang bumuo ng araw ito ang aral na aking natutunan
Mapakakampi man o kalaban
Ang pagrerespeto at paggalang sa kanilang kakayahan
Ang magdadala sa magandang samahan

Ikatlong araw naman isang malungkot na balita ang aking nabalitaan
Mula sa aking malapit na kaibigan
Sila raw ay nasunugan
Kaya wala akong pagaalinlangan upang sya ay tulungan

Unang una pinayuhan syang magtiwala sa panginoon
Di man ngayon,bukas,o sa isang taon
Naniniwala ako na sya ay makakabangon
Sa sakit na iniwan ngayon

Sapagkat naniniwala ako may plano ang poon
At nasiyahan naman ako sa kanyang naging baton
“Maniniwala at magtitiwala ako kay Jesus panghahawakan at hindi susukuan”
Bagkus mapagtatagumpayan

At isa raw ako sa kanyang naging inspirasyon
Na wag sumuko sa problema o hamon
Tumindig kahit nanginig
Pinanghihinaaan ang kalooban ngunit kailangan nya itong labanan
Sapagkat may naniniwala sa kanyang kakayahan

Ipinagdasal ko na lang ang kanyang kalagayan
Na Sana sila ay maambunan at maaksyonan
Ng mga taong niluklok natin sa pamahalaan
Nawa’y ang problema na kanyang dinadala ay matuldukan

Pagsapit ng kinabukasan ang ika apat na araw naman
Ito ang araw na napagdesisyunan
Na pumunta at bisitahin ang aming kaibigan nasunugan
Kasiyahan yan aking nadarama
sapagkat kami nanaman ay nagkasama sama

Di Lang Bilang kaibigan bagkus bilang pamilya
Na nagmamahalan at nagdadamayan
Sa oras ng kagipitan
Kaya nung nagkita kita sa lugar na napagusapan

Kita ang saya sa aming mga Mata
Sapagkat kahit busy ang bawat isa
Nagkaroon oras upang makapunta
Sa kaibigan namin na nasalanta

Nagambagan,may nagdala ng damit o kausotan at ang iba naman ay dala ang panlinis ng katawan
Na pangunahing pangangailangan ng aming kaibigan
Kaya nung aming syang madatnan
Malapit sa lugar kung saan natupok ang kanilang tahanan

Hindi maitatago ang kanyang saya sa aming pagpunta
At hindi makapaniwala sa aming mga dala
Sarap sa pakiramdam na makatulong sa kapwa
Lalo na sa mga taong nangailangan gaya nya

Dumako naman na tayo sa ikalimang araw ito ang araw na pagpapahinga at pagpapasalamat sa araw na pinuspos nya
Ako ay nagsimba kasama ang pamilya
Simbolo ng paglilingkod sa kanya
Taimtim na nakinig at nanalangin
Na patatagin nya pa ang aking panalangin

Pagkatapos magsimba napagdesisyunan Na kumain sa malapit na kainan
Habang patungo kami may nakita kaming mga kabataan
At naawa sa kanilang kalagayan
At baka hindi pa sila naguumagahan o nagtatanghalian

Kaya isinama na rin namin sila sa aming munting salo salo
Na bilang pasasalamat sa mga blessing na aming natatamo
Sa buong linggo
Nawa’y puspusin pa ni Kristo ang bawat mga araw ko.

This is an example post, originally published as part of Blogging University. Enroll in one of our ten programs, and start your blog right.

You’re going to publish a post today. Don’t worry about how your blog looks. Don’t worry if you haven’t given it a name yet, or you’re feeling overwhelmed. Just click the “New Post” button, and tell us why you’re here.

Why do this?

• Because it gives new readers context. What are you about? Why should they read your blog?
• Because it will help you focus you own ideas about your blog and what you’d like to do with it.

The post can be short or long, a personal intro to your life or a bloggy mission statement, a manifesto for the future or a simple outline of your the types of things you hope to publish.

To help you get started, here are a few questions:

• Why are you blogging publicly, rather than keeping a personal journal?
• What topics do you think you’ll write about?
• Who would you love to connect with via your blog?
• If you blog successfully throughout the next year, what would you hope to have accomplished?

You’re not locked into any of this; one of the wonderful things about blogs is how they constantly evolve as we learn, grow, and interact with one another — but it’s good to know where and why you started, and articulating your goals may just give you a few other post ideas.

Can’t think how to get started? Just write the first thing that pops into your head. Anne Lamott, author of a book on writing we love, says that you need to give yourself permission to write a “crappy first draft”. Anne makes a great point — just start writing, and worry about editing it later.

When you’re ready to publish, give your post three to five tags that describe your blog’s focus — writing, photography, fiction, parenting, food, cars, movies, sports, whatever. These tags will help others who care about your topics find you in the Reader. Make sure one of the tags is “zerotohero,” so other new bloggers can find you, too.